sine_lege

μας εξαπάτησαν οι εγκλίσεις

Month: Αύγουστος, 2015

αυτή η χώρα είναι το χτικιό μας*

11904666_10205664182578738_2220876376113716376_n

μα ναι βέβαια. μα το συζητάτε; είναι δυνατόν; θα έρθουμε. οπωσδήποτε. ναι ναι, θα είμαστε εκεί. πώς είπατε; δεν σας βολεύει η κυριακή; να το κάνουμε κάποια άλλη μέρα ίσως; θα προσπαθήσουμε. α δεν ξέρω. χρειάζονται διαδικασίες. να αλλάξουν νόμοι, να εκδοθούν εγκύκλιοι. να ενημερωθούν τα κανάλια. κι ο κόσμος ξέρετε. ο κόσμος ίσως να μην δύναται να παραστεί. ελέω εργασίας, καταλαβαίνετε. πώς; ω μα ναι. πώς δεν το σκέφτηκα νωρίτερα. μα ναι. ποίας εργασίας; όλοι άνεργοι είμεθα. οπότε ναι. να το κάνουμε μιαν άλλη μέρα που να σας βολεύει κι εσάς. πέμπτη ίσως που είναι και της μόδας. μα δεν το ξέρετε; βέβαια, βέβαια. πέμπτη πια είναι της μόδας να βγαίνουμε έξω. ναι ναι πέμπτη. βάζουμε όμορφα ρούχα, μπαίνουμε στον ηλεκτρικό άνευ εισιτηρίου και φτάνουμε στο σύνταγμα. από κει τραβάμε ίσια για την πλατεία καρύτση. πώς είπατε; αν τα περνάμε όμορφα; όχι, δεν θα το έλεγα. άλλωστε το ζήτημα είναι να βγαίνουν οι φωτογραφίες καλές, όχι οι νύχτες. ναι ναι, σαφώς έχουμε και κιο το μπαστούνι. ναι καλέ, εκείνο που ομοιάζει με το εργαλείο που χρησιμοποιούμε για να ανεβοκατεβάζουμε τις τέντες. φωτογραφίζουμε μ’ αυτό τα πρόσωπά μας με τρόπο τόσο περίτεχνο, που να φαίνεται το άδειο μας κρανίο.

τελωσπάντων, να μην σας καθυστερώ. έχετε και να δώσετε την είδηση στα κανάλια εξάλλου. έκλεισε για πέμπτη λοιπόν. συγγνώμη, δεν σας άκουσα. είπατε κάτι για τα κανάλια; α ναι. θα δώσετε συνέντευξη. καλά θα κάνετε. ο κόσμος ξέρετε. ο κόσμος πάντα κατάπινε αμάσητες τις εικόνες των καναλαρχών. ναι ναι ακριβώς. πείτε κάτι για εθνική ανάταση. πουλάει σαν τρελό. ε σαφώς θα αναφερθείτε και στους αγώνες που δόθηκαν μεν, χάθηκαν δε. πετάξτε κάπου και τη λέξη αξιοπρέπεια. η αξιοπρέπεια ξέρετε είναι σαν το δυάρι το καλό στη μπιρίμπα. πιάνει παντού. αριστερά, δεξιά, κέντρο, απολιτίκ, αναποφάσιστους. παντού. αξιοπρέπεια, ναι οπωσδήποτε. να την αναφέρετε. μόνο μια φιλική συμβουλή. μην πέσετε στην παγίδα να απαντήσετε τίποτα συγκεκριμένο. εμφανιστείτε ασαφής και γοητευτικός. θα κερδίσετε έτσι και το γυναικείο πληθυσμό.

πώς; όχι όχι. μην ανησυχείτε. ουδείς ενθυμείται πλέον πως ουδέποτε φορολογήσατε τα παράνομα ιδιωτικά κανάλια που τόσα χρόνια λειτουργούν χωρίς να πληρώνουν δραχμή, εμ, ευρώ εννοώ. πώς μου ξέφυγε η λάθος λέξη, συγχωρέστε με. εξάλλου πώς θα μπορούσε να κυβερνήσει κανείς αυτόν τον πονηρό τόπο χωρίς να έχει με το μέρος του εκείνους που κατέχουν τηλεοπτικές συχνότητες, κατασκευαστικές εταιρείες, καράβια και εφημερίδες ταυτόχρονα;

ω μας σας καταλαβαίνω. τούτος ο λαός είναι αδιόρθωτος. προέβη εις διάβημα απονενοημένον τον περασμένο μήνα. ακούς εκεί να μας κοτσάρουν ένα όχι με πάνω από εξήντα τοις εκατό ποσοστό. ο θεός να βάλει το χέρι του. μα το συζητάτε; να βγαίνανε τα τανκ στους δρόμους; να σκοτώναμε ο ένας τον άλλον για ένα κομμάτι μπομπότα; μα σε μένα τα εξηγείτε; ω μα φυσικά, τι λέτε τώρα. σωτηρία. επήλθε η σωτηρία. δεν το συζητώ. μείναμε στην ευρωπαϊκή οικογένεια. μα φυσικά και τη θεωρώ οικογένεια. λιγάκι προβληματική, μα οπωσδήποτε οικογένεια. εξάλλου, είναι σύνηθες φαινόμενο μια οικογένεια να κακοποιεί τα παιδιά της. ναι ναι, ακούστε με που σας λέω. κατέχω το αντικείμενο λόγω της φύσεως του επαγγέλματος που ασκούσα προ κρίσης. τι ήμουν; μα τι σημασία έχει; το αξίας σημαντικόν είναι πως συχνά πυκνά οι οικογένειες ασκούν πάσης φύσεως βία στα τέκνα τους. ενίοτε δε, και στα ξένα παιδιά. ναι, εκείνα τα παιδιά που η άδικη μοίρα τα γέννησε σε μια χώρα εμπόλεμη και τα στέλνει στη γηραιά ήπειρο. τι φταίνε κι αυτά τα άμοιρα;

ναι ναι έχετε δίκιο. είναι φριχτό. φριχτό και απάνθρωπο. εγώ ξέρετε δεν αντέχω καν να βλέπω τις φωτογραφίες. μα τον άγιο γεράσιμο, δεν αντέχεται να βλέπει κανείς μικρά παιδιά, μανάδες, γέρους και νέους ανθρώπους να φτάνουν ετοιμοθάνατοι στις ακτές της πολύπαθης χώρας μας, με ανύπαρκτο μέλλον. ω μα οπωσδήποτε θα πρέπει κάτι να γίνει. δεν το συζητώ. πέραν της ανθρωπιστικής πλευράς του ζητήματος, υπάρχει ξέρετε και ένας ολόκληρος πληθυσμός στα νησιά μας του οποίου παρακωλύεται η ζωή, η καθημερινότητα καθώς και η καλοκαιρινή ραστώνη. κάτι πρέπει να γίνει, οπωσδήποτε.

όχι, όχι. η συζήτηση στα κανάλια δεν θα πρέπει να πάει στο θέμα αυτό. είναι πολύ σημαντικό για να συζητηθεί με προεκλογικά διαγγέλματα και συνεντεύξεις. η μαμά ευρώπη ξέρετε. εκείνη θα δώσει τη λύση. ήδη το δουβλίνο II αρχίζει να αίρεται. μα ναι, δεν ενημερωθήκατε; οι πρόσφυγες θα κρατιούνται πλέον εκεί που θα συλλαμβάνονται. θα κατασκευαστούν ειδικά γκέτο βέβαια μέσα στις πόλεις για να μην ανακατεύονται με τον υπόλοιπο πληθυσμό, όμως για σκεφτείτε πόσο σημαντική αλλαγή είναι τούτη. αυτοί οι βασανισμένοι άνθρωποι θα μπορούν πια να δουλεύουν για ένα κομμάτι ψωμί. ναι ναι, το γνωρίζω πως οι χώρες της μαμάς ευρώπης βρήκαν τα νέα φτηνά εργατικά χέρια που χρειάζονται, όμως δεν γίνεται αλλιώς. λυπάμαι αλλά δεν γίνεται αλλιώς. πώς είπατε; κάτι σας θυμίζει; όχι όχι κάνετε λάθος. πώς; τα νέα αυτά φτηνά εργατικά χέρια θα κατασκευάζουν τα οπλικά συστήματα που θα σπέρνουν τον πόλεμο όποτε η οικονομία δεν έχει άλλο τρόπο εκτόνωσης; ω μα ελάτε τώρα. αυτά είναι σενάρια επιστημονικής φαντασίας. όχι όχι, επουδενί δεν συμφωνώ. τούτη η κίνηση είναι κίνηση ανθρωπισμού. αν σας ρωτήσουν στη συνέντευξη, αυτό να πείτε. ιδού η ανθρωπιά των ευρωπαίων. ναι ναι, οπωσδήποτε. θα ακουστεί σαν ένα υπέροχα όμορφο ψέμα.

ω να μην σας καθυστερώ. έχετε να πάτε και στα κανάλια. ναι, προέχει το ζήτημα των εκλογών. κάντε ό,τι σας είπα και έχετε την επιτυχία καθώς και την εξουσία στο τσεπάκι. ασαφής, ψεύτης και γοητευτικός. είναι η συνταγή που πιάνει πάντοτε. ναι ναι, όπως τα είπαμε. θα αλλάξουμε την ημέρα διεξαγωγής. θα το κάνουμε πέμπτη. καλή αντάμωση λοιπόν. χάρηκα πολύ που μιλήσαμε. ξεκαθάρισαν όλα μέσα μου. το σωστό και το λάθος, η αλήθεια και το ψέμα. μα φυσικά, πάνω απ’ όλα η χώρα. η σωτηρία. η τάξη και η ησυχία. και η ασφάλεια φυσικά.

είσαστε πανέτοιμος. όλα θα γίνουν όπως πρέπει. ναι ναι, θα τα ξαναπούμε σύντομα.

καλή αντάμωση.

ξέρετε πού.

*στίχος από το πεζογράφημα του δημήτρη δημητριάδη «πεθαίνω σαν χώρα» του 1978

απετάξω τον αύγουστο

πουλάω κοσμήματα πάνω στο κράσπεδο
ξεπουλάω υπάρχοντα στους δρόμους
οι ποδηλάτες δεν με βλέπουν καν
ποδοπατάνε τα οικογενειακά μου κειμήλια

τα φώτα του αυγούστου με τυφλώνουν
μα εγώ πουλάω
πουλάω σωρηδόν
εξασφαλίζω ανάσες
υπογράφοντας δικαιοπραξίες υποσχετικές
υπόσχομαι
πως ό,τι στα χρόνια που μέλλει να ‘ρθουνε
ό,τι
οτιδήποτε σου λέω
θα σας το ξεπουλήσω
ζωή και τιμή και αντεθνική υπερηφάνεια
θα τα μεταβιβάσω
θυσία εκτελώντας
στο βωμό του πατριωτικού τουρισμού

όταν η νύχτα ξημερώσει
άπαντα τα υπάρχοντά μου έχουνε δοθεί μισοτιμής
στα κορίτσια με τις ανταυγίζουσες αλογοουρές
που πιάσανε το συνοδό τους από το χέρι
και δια της ερωτικής βίας τον σύρανε στο νησί μου
κακή συνήθεια οι αντωνυμίες που κτήση δηλώνουν κύριε καθηγητά

σου έλεγα ότι με το ξημέρωμα της παλλαϊκής αργίας
της κοιμήσεως της ανύπανδρης μαρίας
στα χρόνια μου βλέπεις οι αιμάτινες απεργίες από αργίες βουλιμικής κατάνυξης αντικαταστάθηκαν
ο πάγκος μου αδειάζει
έδωσα πια ό,τι είχα
ξεπούλησα τα πάντα
καλοκαίρια και χειμώνες και ακτίνες του ήλιου
και υποθαλάσσιους υδρογονάνθρακες που πάνω σε μυθικούς ιππόκαμπους
για τις χώρες του δύοντος ηλίου ταξιδεύουνε
έναν τόπο ολόκληρο ξεπούλησα
σε κείνα τα αγόρια με το τατουάζ του Τσε ακριβώς πάνω στον καλογυμνασμένο βραχιόνιο μυ
αλήθεια σε ρωτάω κάθε αύγουστο και απάντηση δεν παίρνω
γιατί του Άρη τη ζωή δεν μας μάθανε ποτέ οι δάσκαλοι

ξημερώνει σεπτέμβρης
ο μήνας που πάντα γρήγορα έρχεται κι ύστερα πάντοτε ξεχνά να αποχωρήσει
ξημερώνει φθινόπωρο λέω
και ήρθε πια ο καιρός τον πάγκο του ξεπουλήματός μου να μαζέψω
θα ζήσω τον χειμώνα μου
τρώγοντας περήφανες συμφωνίες σωτηρίας

μια μόνο απέλπιδα ερώτηση μομφής και δυσπιστίας σε όλους σας απευθύνω

γιατί φορώντας το ρούχο του σοσιαλισμού
τις σάρκες μου σταυρώσατε
και στον αιώνιο χειμώνα των τραπεζών με καταδικάσατε;

υδρογόνο δύο ασφυξία

καλά γνωρίζω πια
πως στη γενιά που δεν πρόλαβε να πεθάνει ανήκω
σαν να μας βλέπω
όταν πεθάνουμε θα είμαστε οι πιο αμίλητοι νεκροί
θα περπατάμε προς την ανυπαρξία σκυφτοί
έτσι ακριβώς όπως ζήσαμε
λίγη πίστωση χρόνου ζητήσαμε
μα χώρος μόνο για την αιωνιότητα μας δόθηκε

δεν προλάβαμε σου λέω
συγχώρεσέ με
γράφω γράμματα ανεπίδοτα στα αγέννητα παιδιά μου
συγγνώμη γιε και κόρη και παιδί
η μάνα σου πέθανε πριν σε γεννήσει

σαν να μας βλέπω
απερπάτητοι
ανέραστοι
μήτρες αγονιμοποίητες και όνειρα ανεφάρμοστα

τούτο τον αύγουστο η ζέστη μου τρύπησε τα σωθικά
ζέστη και ζωή
παγωνιά και αστική δημοκρατία

ήρθα εδώ για να ζήσω πιο κοντά στη φύση και τη φύση μου
στην κορυφή όμως του βουνού μου μίλησε το Μονοδένδρι
− θαρρώ με αποπήρε −
μου ‘πε πως δεν υπάρχει τόπος εδώ
για του τσιμέντου τα παιδιά

δεν ανασαίνω πια
απέθαντοι
αντεπαναστάτες
ακριβοντυμένοι
σακιά γεμάτα σανό ευρωπαϊκό

σας μισώ
σας μισώ
σας μισώ

δεν ζήσαμε τίποτα
μια ανάσα να πάρω
μια τελευταία ανάσα για τη γενιά μου τη φάντασμα

νεκρούς μας γέννησες λαέ
ανύπαρκτοι θα ζήσουμε
και σε άκαρπο πια χώμα θα θαφτούμε