patria delenda est

η χώρα μου. με ρωτάς για τη χώρα μου. είναι αυτή με τον παρθενώνα. τον ξέρεις. είναι ένα από τα θαύματα του κόσμου. νοτ. η χώρα μου. ζει και βασιλεύει η χώρα μου. έχει γοργόνες και αλέξανδρους και μαρμαρωμένους βασιλιάδες που ποτέ δεν πέθαναν. από ώρα σε ώρα ξυπνάνε και πάνε να κατακτήσουν πρωτεύουσες από αιώνες ξένες. η χώρα μου. η χώρα μου δεν θέλει τους αράπηδες, δεν θέλει τις αδερφές, δεν θέλει τους κωλοαλβανούς και τους παλιοβούλγαρους, νικάει ονλάιν τους τουρκαλάδες κάθε νύχτα. η χώρα μου δεν θέλει τις χοντρές στην παραλία, δεν θέλει τα ζώα στους δρόμους, δεν θέλει να προσλάβει γιατρούς, η χώρα μου δεν επιθυμεί οι γυναίκες να λογίζονται όπως οι άντρες. με ρωτάς για τη χώρα μου. είναι αυτή με τον παρθενώνα πάνω σ’ έναν βράχο η χώρα μου. πουλιέται και αγοράζεται έναντι πινακίου πετρέλαιου η χώρα μου. μποτοξάρει την υφαλοκρηπίδα της η χώρα μου και γεννάει τζάκια πολιτικά. γεννοβολάει εθνικά φρονήματα και λουστράρει τα χρονοντούλαπα του τρόμου. μην με ξαναρωτήσεις για τη χώρα μου. είναι εκείνος ο τόπος ο γεμάτος καιάδες, νησιά και επίδοξους επιχειρηματίες. αυτή είναι η χώρα μου. μια επίδαυρος φαιδρά παιγμένη. ένα παλκοσένικο φτιαγμένο μόνο για ακριβά παπούτσια και φουλάρια αντιδημοκρατικά. φοράει το κραγιόν της η χώρα μου και χαμογελάει ψεύτικα. κρύβει τα σάπια της δόντια η χώρα μου και κάνει πασαρέλα επαιτείας στον παγκόσμιο ιστό. αυτή είναι η χώρα μου. στειρώνει τους φτωχούς και κλωνοποιεί τους πλούσιους. αφαιμάζει το μυαλό μου και με στέλνει στην εκούσια εξορία κάθε νύχτα. η χώρα μου δεν έχει χώρο για ηλίθια τέχνη, για γαμημένη ποίηση, για δακρυσμένο σινεμά. τηλεοπτικό σποτ η χώρα μου. γυρισμένο στο πόδι και ακριβοπληρωμένο από το αίμα του πατέρα και της μάνας μου. η χώρα μου δεν με χωράει. σκοτώνει αντιφασίστες, δολοφονεί ιδέες, στέλνει στον τάφο έφηβους. καίγεται η χώρα μου. γεμάτη οικόπεδα η χώρα μου. μην με ρωτήσεις πάλι για τη χώρα μου. είναι αυτή που πουλάει είκοσι ευρώ τον κάθε made in china παρθενώνα. είναι αυτή που έτυχε να γεννηθώ η χώρα μου. έχει πρωθυπουργούς, δικαστές, αστυνομικούς, παπάδες, δημοσιογράφους. μια τραγωδία ασυνέπειας η χώρα μου. ένα τσιφτετέλι τούρκικο μόνο για γνήσιους έλληνες. ένα δελτίο ειδήσεων ξεπουλημένο από τα αποδυτήρια. κύπελλο πρωταθλητριών μεταξύ χαμένων ζωών η χώρα μου. θηλιά στο λαιμό μου και σφαίρα στον κρόταφο η χώρα μου. γι’ αυτό σου λέω. μην με ρωτάς. αυτή είναι η χώρα μου.

memento mori

το πένθος
το πένθος και το χώμα
κι ο πόνος
ο πόνος και το χώμα
το χώμα που πατάμε
πόσους πόνους έχει μέσα του θαμμένους

βαθιά στη γη ο πόνος
βαθιά στη γη το πένθος
βαθιά στη γη η ρίζα

τα χέρια τα δάχτυλα το βλέμμα
δύο πόδια χέρια τέσσερα
κάποιος φώναξε βοήθεια
αλλά ήτανε περασμένη πια η ώρα των χεριών

μόνο πόδια δύο πια πάνω στη γη
να την ορίζουν
να την πληγώνουν
να την προσθέτουν τρις σε δηλώσεις εφοριακές
να τη μοιράζουν και να της καρφώνουν όρια

από δω οι άσπροι από κει οι μαύροι

βαθιά στη γη το πένθος
να του ξεχάσουμε την ύπαρξη
πόδια τέσσερα νύχια κοφτερά
και μια ανάσα που δεν βγαίνει πια

η αγάπη
στο χώμα η αγάπη
αξίνες και φτυάρια από πάνω της
να οργωθεί με βία
και αγάπη πιότερη να δώσει

κι ο πόνος
άγραφος στο χαρτί
άτρωτος στο χώμα
άλυτος στην εξίσωση

γνωστός άγνωστος ο θάνατος
ελάχιστο κοινό πολλαπλάσιο η αγάπη
διαιρέτης μέγιστος και κοινός το χώμα

να λύσουμε τις εξισώσεις
να ξεκαρφώσουμε τα σύνορα
να θυμόμαστε τους πεθαμένους

να ξεθάψω από τη γη τον πόνο
βαθιά στην τσέπη να τον χώσω
να τρέξω έξω
και για αγάπη να τον μοιράσω
στης γης
που για δικιά σας τη λογίζετε
όλα τα πλάσματα

ο πόνος
ο πόνος στο χώμα να οργωθεί
νέα αγάπη να καρπίσει

και αγγίγματα αθώα και βλέμματα
βλέμματα μόνο
γεμάτα αγάπη
τις εφοριακές δηλώσεις σας
να κατακλύσουν