είμαι

by nullapoenasinelege

είμαι με τους μόνους που περικυκλωμένοι από τα πλήθη ζούνε

είμαι με τα σπίτια στα χωριά που ζούνε ερήμην δέκα μήνες

με τη θάλασσα του δεκεμβρίου είμαι που τη φουρτούνα της δεν έχει πού να την ξεσπάσει

είμαι με κείνους που εκθαμβωτικούς ποτέ κανένας δεν τους αποκάλεσε

που σκύβουν πάνω από την άσφαλτο και τις πληγές των ζώων δεν τις προσπερνάνε

με τη γάτα είμαι που χτυπημένη από άνθρωπο στέκει στο δρόμο και περιμένει να πεθάνει

με τους μόνους είμαι που πνίγονται στις σκέψεις τους χωρίς μια τόση δα του πόνου μοιρασιά

είμαι με την επαρχία των νησιών που αγόγγυστα έξι μήνες κοκτέιλ σε πισίνα σας προσφέρει

κι ύστερα ερημώνει και μικραίνει και εξαφανίζεται από των αρχόντων τα λογύδρια

με τα καντούνια του χωριού μου είμαι που οι λάμπες τους οσονούπω θα σβηστούνε

είμαι με τα βουνά που σκύβουν όταν χειμωνιάζει και με πνίγουν γιατί έχει πάντα μοναξιά στην κορυφή

με κείνες είμαι που όμορφες δεν τις βρήκε κανείς ποτέ

είμαι με κείνον που του λείπουνε τα δόντια τα λεφτά τα εξοχικά και δεν συνάντησε ποτέ την αίγλη

με τον αλβανό που έλληνας δεν έγινε ποτέ είμαι

μέχρι να φέρει μετάλλια χρυσά και διακρίσεις που όπως φαίνεται μια πατρίδα μπορούν να σου χαρίσουν

με τη μάνα είμαι που της σκοτώσαν το παιδί

ήθελαν βλέπεις να προφυλάξουν της ζωής τους τη βιτρίνα από τον έρωτα που τίποτα μα τίποτα ποτέ του δεν κοιτά

με το παιδί που βίασαν είμαι και ύστερα ως τρελό το διαπόμπευσαν

με κείνους είμαι που για να χαρίσουν στους άλλους την ελευθερία ζήσανε μια ζωή φυλακισμένη

με τους μόνους και τους δυστυχείς είμαι που ένα ψέμα ποτέ δεν βρήκε κάποιος παρήγορο να τους ξεστομίσει

 

με τον πόνο ζω που γύρω μου ποτέ του δεν τελειώνει

κι αρνούμαι το παιχνίδι σας να παίξω

πως τάχα χορτάτη και όμορφη πρέπει στις φωτογραφίες σας να δείχνω

γιατί ποτέ δεν έμαθα εντέλει αρμοδίως στο φακό σας να ποζάρω

και με χαμόγελο τρεμάμενο κάθε πρωί να σας καλημερίζω